Της ζωής....

"Πάνω στα ματωμένα πουκάμισα των σκοτωμένων
Εμείς καθόμασταν τα βράδια και ζωγραφίζαμε σκηνές
απ' την αυριανή ευτυχία του κόσμου.

Έτσι γεννήθηκαν οι σημαίες μας."

Τάσος Λειβαδίτης

Μεταμεσονύχτιες σκέψεις

"Ο σοφός είναι δειλός και ο γενναίος ηλίθιος".

Έτσι συνήθως συμβαίνει, καθώς η σκέψη οδηγεί στην αδράνεια. Ωστόσο, αυτός ο γαμημένος μύκητας -για την ανθρωπότητα μιλάω πάντα- προχωράει ένα βήμα μπροστά μονάχα στα αραιά διαλείμματα που οι σοφοί έχουν αρχίδια και οι ηλίθιοι κλάνουν μέντες.

Έπειτα, φτου κι από την αρχή.

Golden boys και χαρούμενες πόρνες

Και συ λαέ βασανισμένε...μην ξεχνάς τις ευθύνες σου



Τραγέλαφος.

Κάθε μεταπολιτευτική κυβέρνηση κατά κανόνα, διπλασιάζει το έλλειμμα της προηγούμενης.

Επί δεκαετίες παίρνουμε τα χρήματα της τρισκατάρατης ΕΕ ( μπροστά στα οποία ωχριά η μεταπολεμική αμερικανική βοήθεια ) και τα τρώμε χωρίς να μείνει λεπτό για ανάπτυξη και υποδομές.

Παίζουμε στο χρηματιστήριο τις οικονομίες δύο γενεών επειδή κάποιος Παπαντωνίου μας το είπε.

Ακούμε τον Κλίντον να λέει ότι είμαστε από τις ισχυρότερες οικονομίες του κόσμου και το πιστεύουμε.



Βυθιζόμαστε σε ένα όργιο καταναλωτισμού ξοδεύοντας και τα μελλοντικά μας εισοδήματα επειδή οι τράπεζες "μας δίνουν" ξαφνικά αφειδώς και χωρίς καμιάν εγγύηση δάνεια.

Ξοδεύουμε για Ολυμπιακούς χρήματα που δεν έχουμε και δεν θα πάρουμε ποτέ πίσω επειδή το είπε η Γιάννα και ο Αβραμόπουλος.

Ακούμε για την ισχυρή Ελλάδα από τον Σημίτη και το χάφτουμε.

Στέλνουμε τα παιδιά μας στα ιδιωτικά και το εξωτερικό να σπουδάσουν μάνατζερ και ψυχολόγοι και τους υποσχόμαστε ότι δεν θα δουλέψουν ποτέ σε "ταπεινά" επαγγέλματα.

Απασχολούμε τους μετανάστες χωρίς ένσημα και νοιώθουμε ξαφνικά πλούσιοι.

Βλέπουμε τα λαμόγια να θησαυρίζουν και τους πολιτικούς να διαφθείρονται και τους ξαναψηφίζουμε.



Στέλνουμε τις κόρες μας στα πορνεία της τηλεόρασης να αφομοιώσουν τον ρόλο της χαρούμενης πόρνης μήπως και τυλίξουν κάναν λεφτά και λύσουν το πρόβλημα της ζωής τους.

Μια χώρα υπό πτώχευση. Μια δημόσια διοίκηση διεφθαρμένη. Ακραίες ανισότητες, παράνομος πλουτισμός, παραγωγική βάση μηδέν.

Και ημείς άδομεν...



Εκτός από την υποβαθμισμένη παιδεία διαθέτουμε την χειρότερη κοινωνική παιδεία που είχε ποτέ αυτή η χώρα. Golden boys και χαρούμενες πόρνες - αυτή είναι η κοινωνική μας εκπαίδευση...

Αλλά όχι. Εμείς δεν φταίμε σε τίποτα. Μας παρέσυραν. Είδαμε το τυρί αλλά όχι την παγίδα...

Δεν υπάρχει λοιπόν εθνικό πρόβλημα που χρειάζεται συστράτευση των υγιών δυνάμεων. Πάμε σαν άλλοτε...



Άλλωστε σύντομα:

Η ανύπαρκτη παραγωγική βάση θα δημιουργηθεί ως εκ θαύματος.
Τα λαμόγια θα επιστρέψουν τα χρήματα οικειοθελώς.
Οι διεφθαρμένοι δημόσιοι υπάλληλοι θα ζητήσουν συγγνώμη και θα χαρίσουν τις βίλες τους στο δημόσιο για αναδιανομή.
Οι τράπεζες θα σταματήσουν την τοκογλυφία και θα διανείμουν τα κέρδη τους στους φτωχούς και οι μοιραίοι πολιτικοί της Ραφήνας και του Κολωνακίου θα ανασκουμπωθούν και θα διορθώσουν τα εγκλήματά τους αφού εξομολογηθούν στον Άγιο Βατοπεδινό.
Η Εκκλησία θα δεχτεί έλεγχο στα οικονομικά της και θα καταβάλει αναδρομικά τους φόρους που της χαρίστηκαν.
Το ΚΚΕ θα δηλώσει τις εταιρείες του και θα μοιράσει ενίσχυση στους ψηφοφόρους του και τα επαγγελματικά στελέχη της Κουμουνδούρου θα αρνηθούν την αεργία της κρατικής επιχορήγησης και θα πιάσουν δουλειά...απολύοντας το συγγενολόι και τους κολλητούς που έχουν βολέψει δίπλα τους.

Τι λέτε μωρέ; Κι έπειτα σας φταίει ο Κύρκος που στα 85 του καλεί σε εθνική συστράτευση!

Και η ανανεωτική αριστερά που πασχίζει να ανασυγκροτηθεί και να εκφέρει αυτόνομο πολιτικό λόγο και προτάσεις εξόδου από την κρίση...
Μα τόσο βολεμένοι είσαστε φίλοι μου ή παραμένετε τόσο ανόητοι;


Πηγή:Aριστερη Στρουθοκάμηλος

Κάποιος

Κάποιος είναι απέξω στον κήπο,
τα τσιγάρα του σβήνει στη γλάστρα,
κάποιος μένει εδώ όταν λείπω,
βρήκα ξένο μπλουτζίν στην κρεμάστρα.

Κάποιος πάει πρωί στη δουλειά μου,
μου χρεώνει μ’ αηδίες την κάρτα,
βγάζει βόλτα μετά τα σκυλιά μου
και στους φίλους μου φέρεται σκάρτα.

Κάποιος λέει ''σ’ αγαπώ'' σε μια ξένη,
μα είναι ξένος μπροστά στην αγάπη,
ξεκλειδώνει τις νύχτες και μπαίνει
στου μυαλού μου το μαύρο ντουλάπι.

Κάποιος κλαίει μπροστά στον καθρέφτη
και εγώ του σκουπίζω τα μάτια,
κάποιος σκύβει στο χάος και πέφτει
και μετά τον μαζεύω κομμάτια.

Παραλογισμοί

Και είπε ο λύκος στο αρνί...
"Έλα μαζί μου δύστυχο θα σε φάει ο τσοπάνης"



Άμα θα 'ρθει η ώρα να ψυχορραγείς
κέντα ρυθμούς ζωής.
Πρέπει να πεθάνεις και να αναστηθείς
ρέντα υπομονής.