23/4/10

Οι κανόνες του ΔΝΤ



Ο γενικός διευθυντής του ΔΝΤ κ. Στρος-Καν μίλησε για την ανάγκη θυσιών από τον ελληνικό λαό.



Ξεκαθάρισε πως η Ελλάδα, η οποία όπως είπε βρίσκεται σε σοβαρή κατάσταση, θα κληθεί να ακολουθήσει τους κανόνες του Ταμείου χωρίς ξεχωριστή μεταχείριση.

15/4/10

Το μαγικό λυχνάρι της ζωής



Παραπεταμένα λυχνάρια αγοράζω
ένα πνεύμα ξεχασμένο ίσως βρω…
Τρεις ευχές να ζητά, μα εγώ να κοιτάζω
στα μαγικά του τα μάτια τον χαμένο καιρό.

Ένα πνεύμα,να το λένε Αντώνη, Βαγγέλη ή Νικόλα
να μη μου μιλά μα να ακούγονται όλα.
Των ονείρων η πόλη με τα φώτα σβηστά
οι μεγάλες αγάπες με δυο χείλη κλειστά…

Να του λέω Αντώνη μην κοιτάς το φεγγάρι
να του λέω Βαγγέλη να κοιτάς πιο κοντά
να του λέω Νικόλα πόση φόρα είχες πάρει
και μας πήγες τις ζωές μας τόσο μακριά;

Η μαργαρίτα εκείνη που μαδούσαμε Αντώνη
δεν ήταν λουλούδι, ήταν η δική μας κοπέλα
ήταν η μαγική μας η πόλη Βαγγέλη που λιώνει
ήταν ο χρόνος Νικόλα που μας έλεγε έλα…

Και τώρα κρύψου Αντώνη, φύγε Βαγγέλη
χάσου κι εσύ ρε Νικόλα
πως γίνατε όλα τα λυχνάρια μια αγέλη;
Άδεια λυχνάρια πως γίνανε όλα;

11/4/10

Tου χεριού σου η χάση



Μου είχες πει μια φορά
«ό,τι τρέμει πονά
και γυρεύει ένα χέρι να πιάσει»

Είχε αέρα η βραδιά
και φεγγάρι στη χάση

Τώρα φυσάει ξανά
το φεγγάρι ψηλά
μα το άγγιγμα σου θα έχει γεράσει

Γιατί τρέμω πολύ
και το χέρι δε λέει να περάσει.

Γιώργος Ποταμίτης

6/4/10

Παρασκήνια ζωής



Τι κι’ αν περνάει;
Αυτή ειν’ η μοίρα του χρόνου.
«Που πας;» ρωτάω.
Απαντά: «Που να ξέρω;
Εσύ ξέρεις που πας;»



Δεν θα ζήσεις ποτέ αληθινά
αν δεν αποφασίσεις: η πυξίδα,
τρεμουλιάζει ή τρεμοπαίζει;



Τα πέντε γράμματα της λέξης Αmore
φλογίζουν κάθε δάχτυλο κάθε φορά που σε χαϊδεύω.
Αλλά είμαι περαστικός. Πρέπει να συνεχίσω.
Η λέξη αγάπη θα είναι ένα δάχτυλο λιγότερο.



Κάθομαι συχνά στην αναπαυτική πολυθρόνα
και ρίχνω ατέλειωτες ματιές στο τηλέφωνο
χρώματος μενεξεδί
με κομψές καμπύλες
σαν γλυπτό του Αρπ

Απλώνω το χέρι μου ενστικτωδώς και χαιδεύω
τους αριθμημένους ομφαλούς του
παρατηρώ με θαυμασμό τις διαθέσεις του
την απαράμιλλη εγγαστριμυθία του
και πόσο θα’ θελα να σχηματίσω
άλλο αριθμό για την ζωή μου.

Ποίηση Γιάννη Γκούμα