Φουστάνια σκαλωμένα στις ελιές στην όχθη της θάλασσας. Μια ατσαλάκωτη στολή κλειδωμένη στη σιφονιέρα. Βάτα για πουκάμισα. Ροδακινιά πανιά στη μοναξιά των κορμιών. Καρφίτσες που υπενθυμίζουν ή πονούν. Ψαλίδια που απειλούν ή καταρρακώνουν.
Όνειρα σαν κουρελάκια από υφάσματα ακριβά. Δανεικές ζωές σα ρούχα από δεύτερο χέρι, σα ρολόι για το θέατρο.
Ο αέρας έπαιρνε την κουρτίνα και την ανέμιζε έξω από το παράθυρο. Σαν παντιέρα. Κοίταξε γύρω της. Όλα τακτοποιημένα, "τσίτα", όπως έλεγε η μητέρα. Η παντιέρα. Το κουρτινάκι στο παράθυρο της κουζίνας.
Το καράβι. Το δικό σου καράβι...
Πίσω από την ανοιχτή αυλαία, η ζωή αυτοσυστήνεται. Αποδυόμενη ρόλους και προσχήματα, κωμικά επική, ζητά να της αναγνωριστεί, τουλάχιστον, το ταλέντο της μοδίστρας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου