19/10/09

« Αιδοίων Μονόλογοι»


....θυμάμαι κι εγώ τη μέρα που το είδα για πρώτη φορά. Δεν ήταν ένα,ούτε και διακόσια αλλά καμιά τριανταριά ήταν σίγουρα.Η μάνα μου με είχε πάρει μαζί της στο χαμάμ, όπου πήγαινε κάθε βδομάδα με τις γειτόνισσες και θα πρέπει να ήμουν πολύ μικρός,για να μου επιτρέψουν την είσοδο. Ήμουν όμως αρκετά ψηλός, για να φτάνω μέχρι το ύψος του. Όπου κι αν έστρεφα το βλέμμα αντίκρυζα τούφες ξανθές,τούφες μαύρες,καστανές,κατάμαυρες, σαν θάμνοι σε γωνίες από άσπρα βράχια κι ήταν φυσικό να παίζω με ότι έφτανα. Δεν ήξερα ακόμα οτι κρύβανε την είσοδο της σπηλιάς με τους θησαυρούς, ωστόσο θάπρεπε να αισθανόμουν κάτι, γιατί τα ψαχούλευα. Οι γυναίκες γελούσαν όσο έψαχνα. Το πρόσωπο μου βρισκόταν στο ίδιο σημείο με τις πολύχρωμες φούντες τους κι όταν εκείνες με τραβούσαν κοντά τους να με χαιδέψουν,η μύτη μου,το στόμα μου,τα μάτια μου,τα μάγουλά μου έρχονταν σε επαφή μαζί τους. Η εποχή που είχα εκείνο το μπόι ,νομίζω πως ήταν η ωραιότερη και πιο απόκρυφη ερωτικά εποχή της ζωής μου. Δεν ήθελα να παίζω με κοριτσάκια της ηλικίας μου επειδή το πρόσωπο μου ήταν στο ίδιο επίπεδο με το δικό τους, ήθελα πάντα να είμαι με κοπέλες που το μούτρο μου συνέπιπτε να βρίσκονται στον ίδιο παράλληλο του πλανήτη μ'εκείνο το μέρος της γυναίκας, που άκουγα να λένε οι μεγάλοι πως «Όλα στον κόσμο γι'αυτό γίνονται». Δυστυχώς όμως ψήλωνα. Ψήλωνα συνέχεια, ώσπου κάποτε το γατάκι,το κουτάκι,το πουλάκι, το πράγμα, αυτό, χάθηκε τελείως από τον ορίζοντα μου κι έπρεπε τώρα να κατεβαίνω και να το ψάχνω. Εκείνοι που με κατηγορούσαν πως μόνο αυτό σκέφτομαι, είχαν δίκιο, εφόσον εξαφανίστηκε από μπροστά μου, μόνο αυτό σκεφτόμουν... Διαπίστωσα ότι και το εκτεθειμένο στον κόσμο πρόσωπο τους διέθετε όσα και το κρυμμένο μέρος που είχα πρωτογνωρίσει. Μαλλιά, μάγουλα, χείλη, στόμα. Το μόνο που έλλειπε ήταν εκείνο ακριβώς το σημείο που έκανε χαρούμενες τις γυναίκες και σε πολλά μέρη του κόσμου τους το αφαιρούν για να τους αφαιρέσουν τη χαρά και την περηφάνεια τους, η κλειτορίδα. Αυτό εξακολουθούσε να παραμένει καταχωνιασμένο κι όποιος επιθυμούσε να το δει, να το χαρεί και να παίξει μαζί του έπρεπε να κατέβει στο υπόγειο. Ήταν φυσικό λοιπόν να αγαπήσω και το πρόσωπο των γυναικών και να θέλγομαι από αυτό όπως κάποτε με το αιδοίο. Άλλωστε τα εξωτερικά χαρακτηριστικά του προσώπου τους απεικονίζουν τα εσωτερικά του αιδοίου. Κι όποιος αναφωνεί «ωραίο μουνί», στη θέα μιας όμορφης γυναίκας, άθελα του αυτό λέει.

Αντώνης Σουρούνης-
Προλογίζοντας το βιβλίο
" Αιδοίων Μονόλογοι"


Ιβ Ενσλερ
«Αιδοίων μονόλογοι»
(εκδόσεις Νίκη)



«Αν ντυνόταν το αιδοίο σας, τι θα φορούσε;» «Αν το αιδοίο σας μπορούσε να μιλήσει, τι θα έλεγε με δυο λέξεις;» «Με τι θα παρομοιάζατε τη μυρωδιά του αιδοίου σας;» «Τι χαιδευτικό όνομα έχετε για το αιδοίο σας;» Αυτά είναι μονάχα μερικά από τα θέματα που θίγει η Ηβ Ενσλερ στο Αιδοίων μονόλογοι, που είναι ο καρπός των 200 περίπου συνεντεύξεων που πήρε από γυναίκες απ' όλο τον κόσμο: μια γυναίκα μιλάει για το τριχωτό του εφήβαιου, μία άλλη για τον οργασμό και άλλες για την περίοδο. Μία Βόσνια, θύμα βιασμού, μιλάει για την τωρινή σχέση της με το αιδοίο της, άλλες για το σεξ και την σεξουαλικότητα και η ίδια η συγγραφέας για το θαύμα της γέννας. Η συγγραφέας αποφάσισε ν' ασχοληθεί με το θέμα όταν, όπως λέει η ίδια, "συνειδητοποίησα πως ήμουν «μισή», με το σώμα και το μυαλό μίλια μακριά το ένα απ' το άλλο. Το αιδοίο μου ήταν κάτι μακρινό, «εκεί κάτω», στο βάθος, στον ορίζοντα. Ούτε που περνούσα από κει καθόλου. Το ουσιαστικό θέμα του Αιδοίων Μονόλογοι είναι η σχέση που έχουν τα γεννητικά μας όργανα με το υπόλοιπο σώμα μας, με τον εαυτό μας, με το είναι μας. Και πόσο τελικά έχουν καταστρέψει αυτήν τη σχέση, που είναι από τις πιο πρωτόγονες, φυσικές, και αγνές. Η Ενσλερ αποδεικνύει μέσα από τα γέλια, τα δάκρυα, και τα ρίγη που προκαλεί η ανάγνωση αυτού του βιβλίου ότι το αιδοίο είναι ένα κοινό σημείο συνάντησης για άντρες και γυναίκες... σε πολλαπλά επίπεδα.


Αναδημοσιεύω ένα απόσπασμα από αυτό το βιβλίο. Επέλεξα ένα κεφάλαιο που μου άρεσε ιδιαίτερα :

Το αιδοίο μου τα 'χει πάρει στο κρανίο. Το εννοώ. Είναι έξαλλο.
Το αιδοίο μου είναι έτοιμο να εκραγεί και πρέπει να τα πει για να ξεθυμάνει.
Πρέπει να μιλήσει για όλες αυτές τις παπαριές. Έχει ανάγκη να σας μιλήσει.
Δηλαδή, πως την έχουν δει όλοι αυτοί εκεί έξω - όλοι αυτοί που έχουν βάλει στόχο στη ζωή του να κατεβάζουν όλο και πιο καινούριες ιδέες για το πως θα βασανίσουν το ταλαίπωρο το αιδοίο μου που θέλει μόνο στοργή... Όλοι αυτοί που στύβουν το κεφάλι τους και εφευρίσκουν παρανοϊκά προϊόντα και κατεβάζουν αρρωστημένες ιδέες για το πως θα υποσκάψουν το μουνάκι μου.
Το μουνί που σας πέταγε, ρε !
Τι είναι όλες αυτές οι μαλακίες που προσπαθούν να μας χώσουν εκεί μέσα, για να μας καθαρίσουν - για να μας παραγεμίσουν, για να μας το κλείσουν το μαγαζί;
Ε, λοιπόν, το αιδοίο μου δεν τα κατεβάζει τα ρολά.
Είναι έξαλλο και δεν έχει σκοπό να πάει πουθενά.
Πάρτε για παράδειγμα τα ταμπόν - τι στο διάολο είναι αυτό το πράγμα; Ένα γαμημένο, στεγνό στουπί απο βαμβάκι που το χώνουμε εκεί πέρα. Γιατί δεν βρίσκουνε κάποιο τρόπο να το γρασάρουν κάπως; Μόλις το βλέπει το αιδοίο μου, παθαίνει αμόκ.
Ξέχνα το, μου λέει. Και κλείνει.

Πρέπει να συνεργαστείς με το αιδοίο, να το φέρεις σιγά σιγά σε επαφή με κάτι, να προετοιμάσεις το έδαφος. Κάποιος πρέπει να σας μιλήσει για τα προκαταρκτικά. Πρέπει να το πείσεις το αιδοίο μου, να το αποπλανήσεις, να κερδίσεις την εμπιστοσύνη του. Και πως να το κάνουμε, αυτό δε γίνεται μ' ένα γαμημένο, στεγνό στουπί από βαμβάκι. Σταματήστε να μου χώνετε διάφορα. Σταματήστε να μου χώνετε πράγματα και σταματήστε να προσπαθείτε να μου το καθαρίσετε. Το αιδοίο μου δεν έχει ανάγκη απο καθάρισμα. Μια χαρά μυρίζει κι από μόνο του. Τουλάχιστον έτσι του 'χουν πει.
«Μμμμ, μυρίζει υπέροχα», λέει αυτός. «Μυρίζει υπέροχα». Δε μυρίζει ροδοπέταλα. Μην προσπαθείτε να το διακοσμήσετε. Μην τους πιστεύετε όταν σας λένε οτι μυρίζει ροδοπέταλα όταν κανονικά πρέπει να μυρίζει σαν μουνί. Κοίτα να δεις τι προσπαθούνε να κάνουνε, προσπαθούνε να το καθαρίσουνε, να το κάνουνε να μυρίζει σαν αποσμητικό τουαλέτας ή κήπο. Όλα αυτά τα κολπικά ντους με άρωμα λουλουδιών, βατόμουρου, βροχής. Δε θέλω, ρε, να μυρίζει το μουνί μου σαν βατόμουρα ή σαν τη βροχή. Τι νόημα έχει να το πλύνεις το ψάρι αφού το ψήσεις; Εγώ θέλω να το απολαύσω το ψάρι. Γι' αυτό και το παράγγειλα.
Αυτό είναι η γυναίκα, αυτό είμαι εγώ.
Οι χυμοί μου, παχύρρευστοι και γλιστεροί. Άσε πια αυτές οι εξετάσεις. Ποιος πήγε και τις σκαρφίστηκε; Δεν μπορεί, κάποιος καλύτερος τρόπος θα υπάρχει για να γίνουν αυτές οι εξετάσεις. Γιατί θα πρέπει δηλαδή να φοράμε εκείνο το χάρτινο φόρεμα που σε κάνει ν' ανατριχιάζεις, που σου γρατσουνάει και τα βυζιά και τρίζει όταν πας να καθίσεις, έτσι που νιώθεις σαν ένα τσαλακωμένο χαρτί που κάποιος πέταξε στα σκουπίδια; Και προς τι παρακαλώ τα λαστιχένια γάντια; Και προς τι οι προβολείς που σε κάνουν να νιώθεις σαν να πρόκειται να σε ανακρίνει η Γκεστάπο, και προς τι ο σιδερένιος αναβολέας, ο κρύος και απάνθρωπος κολποδιαστολέας που σου χώνουνε εκεί μέσα; Τι είναι όλα αυτά, πείτε μου; Και πως και οι γυναίκες γυναικολόγοι δε διαμαρτύρονται για όλα αυτά;
Το αιδοίο μου εξοργίζεται μ' αυτές τις επισκέψεις.
Αρχίζει και κρατάει αμυντική στάση, βδομάδες πριν.
Κλείνει ερμητικά και δε χαλαρώνει με τίποτα.
Δε σας τη δίνει όταν λένε «Χαλαρώστε το αιδοίο σας, χαλαρώστε το αιδοίο σας».
Πριτς! Το αιδοίο μου είναι τετραπέρατο - το αιδοίο μου ξέρει τι πρόκειται να γίνει. Να χαλαρώσει για να μπορέσετε να του χώσετε τον παγωμένο κολποδια-στολέα; Ευχαριστώ, δε θα πάρω. Εξέταση, κολπική εξέταση; Πείτε καλύτερα κολπική εκτέλεση για να συνεννοούμαστε. Γιατί δεν μπορούνε να βρούνε ενα όμορφο λαχταριστό μωβ βελούδο για να με τυλίξουνε, μετά να με ξαπλώσουνε πάνω σ' ένα ανάλαφρο βαμβακερό κάλυμμα, να φορέσουνε όμορφα φιλικά ροζ η μπλε γάντια και να ξεκουράσουνε τα πόδια μου σ' έναν αναβολέα που θα είναι καλυμμένος με γούνα; Και ζεσταίνετε και τον κολποδιαστολέα. Συνεργαστείτε με το αιδοίο μου. Αλλά εσείς εκεί, κι άλλα βασανιστήρια - γαμημένα στεγνά στουπιά απο βαμβάκι, παγωμένοι κολποδιαστολείς και βρακιά τάνγκα.
Αυτό κι αν είναι πια το χειρότερο. Βρακιά τάνγκα. Ποιος εγκέφαλος το σκαρφίστηκε πάλι αυτό; Όλο πάνε πάνω κάτω και σε κόβουν στον κώλο και σου χώνονται και στο πίσω μέρος του αιδοίου.

Το αιδοίο πρέπει κανονικά να είναι χαλαρό και να έχει απλά κι όχι να είναι περιορισμένο. Γι αυτό και οι κορσέδες δε λένε. Έχουμε ανάγκη να κινούμαστε άνετα και να απλωνόμαστε και να μιλάμε αδιάκοπα. Τα αιδοία θέλουν άνεση. Να τι να φτιάξετε. Κάτι που να τους προσφέρει ευχαρίστηση. Αλλά σιγά να μην κάνουνε τίποτα τέτοιο. Μη δούνε καμιά γυναίκα να περνάει καλά, ειδικά να τη βρίσκει στο σεξ. Γιατί δε φτιάχνετε ένα όμορφο απαλό βαμβακερό κυλοτάκι με ενσωματωμένο μίνι δονητή; Θα το φοράνε οι γυναίκες και θα τελειώνουν όλη μέρα, θα τελειώνουν στο σούπερ μάρκετ, θα τελειώνουν στο μετρό, θα έχουν ευτυχισμένα αιδοία που θα τελειώνουν όλη την ώρα. Δε θα το άντεχαν με τίποτα να βλέπουν όλα αυτά τα δραστηριοποιημένα, ξαναμμένα, ικανοποιημένα αιδοία που δεν ανέχονται τις μαλακίες του ενός και του άλλου.Κι αντί γι' αυτό, έχουμε και το μαλακισμένο το κωλόχαρτο. Έξαλλη γινόμουνα μέχρι που ανακάλυψα το Κλινέξ Καπιτονέ. Το Κλινέξ Καπιτονέ είναι για το αιδοίο ότι και η μους σοκολάτα στο στόμα. Το Κλινέξ Καπιτονέ είναι απαλό αλλά όχι εύθραυστο, ανθεκτικό, αλλά όχι άγριο. Το Κλινέξ Καπιτονέ σε χαϊδεύει χωρίς να σου κάνει εισβολή. Όχι σαν αυτά που είχαμε παλιότερα - σαν ξυριστικές λεπίδες ήταν αυτές οι μαλακίες. Αλλά ίσως, πάλι, γι αυτό και να έχουμε τους μπιντέδες - σαν αντιστάθμισμα για το χαρτί τουαλέτας, - πρώτα του αλλάζεις τα πετρέλαια και μετά το πας στο νοσοκομείο για περίθαλψη.

Το αιδοίο που έχει μπιντέ είναι ένα ευτυχισμένο αιδοίο.
Ένα υπέροχο ρυάκι νερού μπαίνει μέσα, χοροπηδάει σαν μικρός πήδακας, είναι σα να 'χουν στήσει χορό εκεί πάνω τρυφερές νεράιδες - αυτό μάλιστα,
αυτό είναι ένα ευτυχισμένο αιδοίο.
Αν το αιδοίο μου μπορούσε να μιλήσει, θα έλεγε όσα λέω κι εγώ γι αυτό,
θα μιλούσε και για τα άλλα αιδοία, θα έκανε μιμήσεις άλλων αιδοίων.
Θα φορούσε διαμάντια από το Τίφανις, καθόλου ρούχα, θα ήταν τυλιγμένο στα διαμάντια.
Το αιδοίο μου βοήθησε να λευτερωθεί ένα τεράστιο μωρό. Νόμιζε ότι θα ξανάκανε αρκετές φορές το ίδιο πράγμα. Αλλά δεν πρόκειται να το ξανακάνει.
Τώρα αυτό που θέλει είναι να ταξιδέψει, δε θέλει και πολλές παρέες.
Θέλει να διαβάσει και να μάθει πράγματα και να βγαίνει έξω πιο πολύ.
Θέλει και σεξ. Τρελαίνεται για σεξ.
Θέλει να φτάσει πιο βαθιά. Τρελαίνεται για βάθος.
Θέλει να πάει σε μια αρχαιολογική ανασκαφή και να ξεθάψει την αρχή.
Θέλει καλοσύνη. Θέλει αλλαγή.
Θέλει σιωπή και ελευθερία και τρυφερά φιλιά και ζεστά υγρά και Βαθύ άγγιγμα.
Θέλει σοκολάτα και εμπιστοσύνη και ομορφιά.
Θέλει να ουρλιάξει, θέλει να πάψει να είναι θυμωμένο.
Θέλει να τελειώσει.
Θέλει να θέλει. Θέλει.
Το αιδοίο μου, το αιδοίο μου.
Τι να πω...
Τα θέλει όλα.

Χαλαρώστε
Καλό διάβασμα.



Από τις 22 Οκτωβρίου, σε έναν διαφορετικό χώρο, η Βάνα Μπάρμπα θα μονολογεί για το αιδοίο. Όχι κάποιο συγκεκριμένο, γενικά! Η γνωστή ηθοποιός επαναλαμβάνει, σε μορφή stand up comedy, το «Αιδοίου Μονόλογοι» στο club – restaurant «Dirty Mezzo».

Μαζί με τη Βάνα θα μονολογήσουν περί αιδοίου... οι «ειδικές» επί του θέματος, Θεοφανία Παπαθωμά, Χριστίνα Παππά, Δωροθέα Μερκούρη, αλλά και... η Τιτίκα Σιριγκούλη, που υποθέτουμε ότι θα εκπροσωπήσει τα... αιδοία της τρίτης ηλικίας!

Κι επειδή οι παραπάνω κυρίες δεν είναι αρκετές, έρχεται να προστεθεί στην παρέα τους η Χριστίνα Μπαλτζή και η γνωστή – σύμφωνα με το δελτίο τύπου – Ματούλα (εγώ πάλι νόμιζα ότι με τα μικρά τους ονόματα έχουν μείνει στην καλλιτεχνική ιστορία η Μελίνα και η Αλίκη, τη Ματούλα δεν την είχα υπόψη μου!).

Η παράσταση θα εξελίσσεται με τη βοήθεια και τη συμμετοχή του κοινού, του τραγουδιού και της live μουσικής.

Και όλα αυτά... στο «Dirty Mezzo», το γνωστό «Mezzo-Mezzo» της Λ. Συγγρού, που μετατρέπεται στο πιο πρωτότυπο club-restaurant της πόλης, συνδυάζοντας live μουσική, Dj, θεατρική μουσική σκηνή και ιταλικό εστιατόριο.

Ταμπού επί τάπητος, γυναικεία σεξουαλικότητα στη φόρα και τρανσέξουαλ «μεζεδάκια». Και όλα αυτά δίπλα σε μια «Βρώμικη (στο μυαλό και μόνον) πίτσα». Ιδού το περιββάλλον που επιλέγει να αυτοσχεδιάσει και να δημιουργήσει, με χιούμορ, σαρκασμό και φαντασία η Βάνα Μπάρμπα.

Τη δική της αλήθεια θα καταθέτει και η τρανσέξουαλ Καρλότα, που «αφού μεταμορφώνεται σε περιζήτητο θηλυκό συνειδητοποιεί το λάθος της». Την παρέα συμπληρώνει ο τραγουδιστής Γιώργος Αξάς και η ορχήστρα του, η house μουσική, η κλαμπίστικη διάθεση και οι «βρώμικες» πίτσες που θα πηγαινοέρχονται. Το όλο εγχείρημα διευθύνουν οι Νίκος και Γιώργος Γιγουρτάκης.

2 σχόλια:

Καραβάκι είπε...

Υπέροχος και περιγραφικότατος ο Σουρούνης.Διαβάζοντας την διήγηση του βρέθηκα κι εγώ στο χαμάμ.Σε παρασύρει η γραφή του και σε ταξιδεύει.Είμαι τυχερή που τον έμαθα και μπορώ να τον διαβάζω.Όσο για την Ιβ Έμσλερ θα ήταν καλό γυναίκες και άντρες να έχουν στο μυαλό τους τα παρακάτω λόγια που είπε σχετικά με το θέμα του βιβλίου της...
«Το αιδοίο έχει το δικό του μυαλό. Υπάρχει ένα είδος σοφίας μέσα του, μια δύναμη. Τα παιδιά έρχονται από εκεί, είναι η αρχή των τόπων, εκεί από όπου όλοι ξεκινήσαμε. Είναι το μέρος των επιθυμιών μας. Πιστεύω ότι ως γυναίκες έχουμε εκπαιδευτεί στο να μην έχουμε επιθυμίες. Γιατί οι επιθυμίες έχουν δύναμη. Για την καταπίεση των επιθυμιών μας έχουν χρησιμοποιηθεί διάφορα μέσα. Ενα από αυτά είναι η κατασκευή ενοχής. Οι γυναίκες αισθάνονται ένοχες για τη σεξουαλικότητά τους. Σκεφθείτε όλους αυτούς τους μύθους που υπάρχουν για τις πόρνες. Η δική μου προσπάθεια μέσω του βιβλίου και της παράστασης ήταν να παρακινήσει τη γυναίκα να επανασυνδεθεί με τις επιθυμίες της και κατά συνέπεια με τη σοφία και τη δύναμή της. Βλέπετε, όταν ενώνεσαι με τις επιθυμίες σου δεν έχεις άλλη εκλογή απο το να δράσεις στον κόσμο, να κάνεις επιλογές, και οι περισσότερες γυναίκες δεν επιλέγουν».

Ανώνυμος είπε...

θα ακουστεί αστείο δεδομένου του θέματος αλλά πόσο για το μπουτσο ο Σουρούνης.