22/9/09

Η επιθυμία σε pixel


Χειμώνιασε και στο Hotel Memory οι ένοικοι μαζεύονται νωρίς στα δωμάτιά τους και σερφάρουν στο διαδίκτυο. Διαβάζουν blogs και προσπαθούν να εντοπίσουν τους bloggers που πάσχουν από τα λεγόμενα "Θανάσιμα Αμαρτήματα". Προσπαθούν να ξετρυπώσουν τον κατεξοχήν πάσχοντα και αστείο blogger. Λάγνος, λαίμαργος ή ματαιόδοξος; Μπορεί και τα τρία…

Λέξεις σωτέ, λέξεις φλαμπέ, λέξεις ψιλοκομμένες, λέξεις σε γλάσο βαλσαμικού, λέξεις καραμελωμένες…λέξεις τηγανητές, λέξεις μαριναρισμένες στο κρασί ή το ουίσκι…λέξεις ψητές, λέξεις ζυμωμένες, λέξεις ζαχαρωτές… Λέξεις, λέξεις, λέξεις..

Λόγος μακροπερίοδος· δίνει ένταση και τονίζει καλύτερα το απνευστί. Το απνευστί αρέσει πολύ σ' αυτόν τον μπλόγκερ. Στην αρχή τα επιρρήματα, πρώτα αυτά του χρόνου και στη συνέχεια τ'άλλα, του τόπου· κάπου στη μέση το ρήμα κολλητά με το υποκείμενο για να δίνει την αίσθηση της κορύφωσης. Στ' αποσιωπητικά, ακούω μια ανάσα μισοναζιάρικη, μισοπαραπονιάρικη, κάτι σαν αναστεναγμός ικανοποίησης.Ενίοτε χρησιμοποιεί φράσεις κοφτές: μία λέξη σωτέ που ακολουθείται από μια φλαμπέ και η φράση τελειώνει με μια λέξη καραμελωμένη…

Φιλί πεταχτό; Πιπίλισμα του κάτω χείλους ή μια δαγκωνιά στο λαιμό; Αναρρωτιέμαι αν του αρέσει το στακάτο πιο πολύ από το απνευστί αλλά αμφιβάλω αν ξέρει και ο ίδιος…

Λέει πως γράφει σ'ενα λάπτοπ, ίσως στο κρεβάτι του. Θα τεντώνεται λίγο κουρασμένος. Πρέπει να είναι κουραστικό να σωτάρεις, να φλαμπάρεις, να καραμελώνεις 1000 τόσες λέξεις, είναι και πολυλογάς. Πετάγεται αλαφιασμένος όταν συνειδητοποιεί ότι εκείνη δίπλα του έχει αποκοιμηθεί.

"Μα πότε κοιμήθηκε;".

Μάλλον όταν σωτάριζε το τροπικό επίρρημα για το δεύτερο απνευστί. Εκνευρίζεται. Δεν του αρέσει να ξεμένουν στο κρεβάτι του, κάπως έτσι αρχίζουν τα πολλά κολλητιλίκια. Να την ξυπνήσει για να την ξαποστείλει, αποκλείεται! Αυτός, ένας δανδής; Jamais! Την αγκαλιάζει απαλά και χώνει τη μύτη του στα μαλλιά της, στη βάση του σβέρκου της.

"Μμμμ…Ωραία είναι! Μήπως την πάρω αγκαλιά και κοιμηθώ; Μήπως μετανοήσω για το λάγνο αμαρτωλό παρόν ξεπλένοντάς το στο καθάριο ρυάκι του "μανικού έρωτα;" αναρρωτιέται αυτοσαρκαστικά.

Ο εξαγνισμός στα καθάρια ρυάκια του έρωτα και η μετάνοια αναβάλλονται επ'αορίστω. Αρχίζει να τη φυλάει απαλά στο λαιμό με "άγριες διαθέσεις" αλλά εκείνη διαμαρτύρεται.

" Όχι τώρα! Κοιμάμαι! Μα τί λαίμαργος που είσαι τέλος πάντων!"

Λαίμαργος αυτός; Ο λάγνος;! Μα γιατί τον βρίζει;

Τη σκεπάζει προσεκτικά, σηκώνεται από το κρεβάτι στις μύτες των ποδιών του και κουβαλώντας το λαπτοπ και μια κουβέρτα, βολεύεται στον καναπέ. Κάνει Log-In στο μπλογκ , επιλέγει "new post" κι αρχίζει:

Λέξεις σωτέ, λέξεις φλαμπέ, λέξεις ψιλοκομμένες, λέξεις σε γλάσο βαλσαμικού, λέξεις καραμελωμένες…λέξεις τηγανητές, λέξεις μαριναρισμένες στο κρασί ή το ουίσκι…λέξεις ψητές, λέξεις ζυμωμένες, λέξεις ζαχαρωτές… Λέξεις, λέξεις, λέξεις…

Αθήναιου Βορβορυγμοί

2 σχόλια:

OOO είπε...

Το διαβασα αρκετες φορες.Εχεις δικιο.

ΑΓΡΙΜΙ είπε...

Ήταν η ώρα δύσκολη.